Ν’ αλλάζαμε κι εμείς με τις χρονιές

Αμάθητος σε χάρες είναι ο Άρης
κι όποιος χτυπά, χτυπά τον

κι εσύ που κορδωνόσουν πως με διέλυσες
δες τώρα πώς σφαδάζεις
διαλυμένος

κι εγώ που βιάστηκα μια δήθεν νίκη
να πανηγυρίσω
και πήρα φόρα για τον γύρο του
θριάμβου
δες πώς τρεκλίζω κατεβαίνοντας τη σκάλα
μ’ όλες τις λέξεις που δεν είπα
σαν τους βόλους
από τσέπη παιδική που τρύπησε
να πέφτουν να κυλάνε στα σκαλιά
να θέλουν να με ρίξουν χάμω
να θέλουν να με κάνουν να γλιστρήσω
ενώ το νόμισμα σφιχτά στο χέρι
στον νέο χρόνο περιμένει να δοθεί
ν’ ανέβει στο τρενάκι του να παίξει

Άρη, ξεχάσου μες στης Αφροδίτης τα σεντόνια
χτυπήσαμε και χτυπηθήκαμε
ήδη αρκετά

δεν είναι πια καιρός
να μάθουμε ανθρωπιά
να μάθουμε συμπόνια;

ΓΙΩΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ