Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του σχετικά με τον ηδονισμό, την ψυχολογία της κρίσης και τη λήψη αποφάσεων, που πέθανε  πριν λίγες ημέρες.

 

Σας δίνω 2 λεπτά για να μου απαντήσετε στις παρακάτω 3 ερωτήσεις.

1. Το μπουκάλι μαζί με το περιεχόμενο μιας μπύρας κοστίζουν 1.10 ευρώ. Το περιεχόμενο κοστίζει ένα ευρώ παραπάνω από το μπουκάλι. Πόσο κοστίζει το περιεχόμενο πόσο το μπουκάλι; Ο χρόνος τρέχει, τικ τακ
2. Σε μια λίμνη υπάρχει ένα τμήμα από νούφαρα. Κάθε μέρα, το τμήμα αυτό διπλασιάζεται σε μέγεθος. Εάν χρειάζεται 48 ημέρες για να καλύψει όλη τη λίμνη, πόσο χρόνο χρειάζεται για να καλύψει τη μισή; τικ τακ
3. Εάν 5 μηχανές χρειάζονται 5 λεπτά να φτιάξουν 5 αντικείμενα, πόσο χρόνο χρειάζονται 100 μηχανές να φτιάξουν 100 αντικείμενα; τικ τακ τικ τακ

Ας δούμε τι απάντησαν οι περισσότεροι:

• 1,00- 0.10
• 100 λεπτά
• 24 μέρες

Αν κι εσείς δώσατε αυτές τις απαντήσεις…εύγε χάσατε! Αλλά μη στεναχωριέστε πολύ.

• Το 83 τοις εκατό ανθρώπων χάνουν τουλάχιστον 1 ερώτηση
• Στο Harvard, το μέσο σκορ ήταν 1.47 σωστές απαντήσεις με το 57% να πιάνει σκορ 0 ή 1
• στο Princeton, το μέσο σκορ ήταν 1.63 σωστές απαντήσεις με το 45% να πιάνει σκορ 0 ή1
• στο MIT, το μέσο σκορ ήταν λίγο πιο πάνω στο 2.18 με το 23% να πιάνει σκορ 0 ή 1

(οι σωστές απαντήσεις στο τέλος)

Επόμενη άσκηση:

Μπορείτε σας παρακαλώ να διαβάσετε δυνατά και όσο γίνεται πιο γρήγορα αυτό το κείμενο;

Τώρα μπορείτε να διαβάζετε το χρώμα  του μελανιού κάθε λέξης;

Έπεσε ο ρυθμός και δυσκολεύεστε σωστά;

Επόμενη άσκηση:

Mπορείτε να διαβάσετεαπό πάνω προς τα κάτω και τις δύο στήλες λέγοντας μεγαλόφωνα αν η κάθε λέξη είναι τυπωμένη με κεφαλαία ή με πεζά γράμματα.

Τώρα, διαβάστε ξανά προς τα κάτω τις δύο στήλες λέγοντας μεγαλόφωνα αν η κάθε λέξη έχει αριστερή ή δεξιά στοίχιση.

Σχεδόν σίγουρα καταφέρατε να διαβάσετε σωστά τις λέξεις και στις δύο δοκιμασίες, και σίγουρα ανακαλύψατε ότι μερικά σημεία της άσκησης ήταν πιο εύκολα από άλλα. Όταν κάνατε τη διάκριση ανάμεσα σε κεφαλαία και πεζά, η αριστερή στήλη ήταν εύκολη, ενώ η δεξιά σάς επιβράδυνε ή ίσως σας έκανε να κομπιάσετε. Όταν χαρακτηρίσατε τη θέση των λέξεων, η αριστερή στήλη ήταν δύσκολη, ενώ η δεξιά πολύ πιο εύκολη.

Επόμενη άσκηση:

Το σχέδιο αυτό δεν έχει κάτι το αξιοσημείωτο: δύο οριζόντιες γραμμές διαφορετικού μήκους, με ανασηκωμένα πτερύγια σε διαφορετικές διευθύνσεις. Η κάτω γραμμή είναι φανερά μακρύτερη από την επάνω. Αυτό βλέπουμε όλοι, και φυσικά πιστεύουμε όσα βλέπουμε. Χμ… Αν πάρουμε και τις μετρήσουμε με κανέναν χάρακα ή μετροταινία θα διαπιστώσετε ότι έχουν ακριβώς το ίδιο μήκος.

Επόμενη άσκηση:

Έστω ότι υπήρχαν και είχατε αγοράσει ένα εισιτήριο για έναν πολύ σημαντικό αγώνα της ομάδα σας έστω 30 ευρώ. Τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί. Ένας άγνωστος σας παρακαλάει να του το πουλήσετε όσο όσο. Πόσο θα το πουλούσατε;

Έστω ότι θέλετε να πάτε στον τελικό αλλά εισιτήρια δεν υπάρχουν. Η πιθανότητα να ξαναπάτε σύντομα όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ μικρή.  Ξάφνου, ένας φίλος σας λέει ότι μπορεί να σας βρει ένα. Πόσα χρήματα θα ήσασταν διατεθειμένοι να πληρώσετε;

Μήπως δώσατε άλλη τιμή στη μια περίπτωση και άλλη στην άλλη; Ποια η διαφορά τους; Απλά επειδή ήταν δικό σας;

Επόμενη άσκηση:

Πόσα ζώα από κάθε είδος πήρε ο Μωυσής στην κιβωτό;

Ποιος Μωυσής; O Νώε ήταν, αλλά κι αυτό Hoax είναι

Επόμενη άσκηση:

Είμαστε στο μετρό του Βερολίνου. Τι σκεφτήκατε μόλις είδατε αυτή τη φωτογραφία;

Δεν ξέρω τι πέρασε από το μυαλό σας πάντως το κείμενο στο σάκο γράφει:

Αυτό το κείμενο δεν έχει άλλο σκοπό από το να τρομάξει εκείνους που φοβούνται την αραβική γλώσσα

Δεν θα σας ζαλίσω με πολλές λεπτομέρειες και βιογραφικά καθώς αν σας κίνησα λόγο την προσοχή μπορείτε να γκουγκλάρετε και θα τα βρείτε αμέσως. Θα σας πω μόνο τα βασικά, οπότε κάντε 3 λεπτά υπομονή:

Ο Κάνεμαν ήταν ψυχολόγος και συγγραφέας, γνωστός για το έργο του στην ηδονική ψυχολογία, την θεωρία λήψης αποφάσεων και τα «οικονομικά της συμπεριφοράς», πήρε – αν και δεν ήταν οικονομολόγος- το Nobel Οικονομίας το 2002 για την «ενσωμάτωση της ψυχολογικής έρευνας στην οικονομική επιστήμη».

Στο πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ το 1968 γνωρίστηκε με τον γνωστικό ψυχολόγο και μαθηματικό Άμος Τβέρσκι, γεγονός καθοριστικό για τη μετέπειτα πορεία του. Μαζί ανέπτυξαν νέους και βελτιωμένους τρόπους αξιολόγησης της προσωπικότητας κι αυτό ήταν που στη συνέχεια πυροδότησε το ενδιαφέρον τους πάνω στον τρόπο της λήψης αποφάσεων των ατόμων. Οι δυό τους συνέγραψαν και δημοσίευσαν πολλές μελέτες, αλλάζοντας τη γνώση μας γύρω από τους μηχανισμούς της λήψης αποφάσεων και το πώς παίρνουμε μη ορθολογικές αποφάσεις.

Λέμε ότι το έργο του «κρίσεις υπό συνθήκες αβεβαιότητας» έφερε επανάσταση στη λήψη αποφάσεων και στα οικονομικά. Γιατί άραγε;

Πριν από τη δημοσίευση της εργασίας τους, το 1972, οι περισσότεροι βασίζονταν στο μοντέλο του ορθολογικού ατόμου για να προβλέψουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Ξέρετε στα οικονομικά μαθαίνουμε ότι όλα είναι υπο σταθερές συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας. Οι καταναλωτές τάχα μου έχουν πλήρη γνώση της αγοράς και παίρνουν πάντα ωφέλιμες και λογικές αποφάσεις. Αν και πολλοί καταλάβαιναν τη χαζομάρα, έπρεπε να ρθουν αυτοί οι 2 τύποι για να εισαγάγουν έναν νέο τρόπο προσέγγισης της λήψης αποφάσεων και της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το έργο τους μεταμόρφωσε όλους τους τομείς που σχετίζονται με την λήψη αποφάσεων. Παράδειγμα, τομείς όπως η οικονομική επιστήμη καταρχήν που εμπλούτισε το θεωρητικό της οπλοστάσιο με στοιχεία ατομικής και κοινωνικής ψυχολογίας, οι πολιτικές επιστήμες (η μελέτη δηλαδή της πολιτικής συμπεριφοράς και των θεσμών), το μάρκετινγκ, το μανατζμεντ, η δημόσια διοίκηση αλλά και η δικαιοσύνη, τα νομικά (κύριε Μπιλίση).

Καθώς οι ιδέες τους άρχισαν να γίνονται mainstream, ευρέως αποδεκτές δηλαδή, ενθαρρύνθηκε περαιτέρω η συζήτηση και η έρευνα και ασχολήθηκαν πολλοί ακόμη. Εγώ θα σας μιλήσω μόνο για το βιβλίο του Κάνεμαν αλλά να ξέρετε ότι βγήκαν πολλά ακόμη αξιόλογα βιβλία εκλαικευμένα, αρκετά από τα οποία γράφτηκαν από μαθητές ή συναδέλφους των 2 κυρίων. Ο ψυχολόγος Dan Ariely έγραψε το βιβλίο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις Predictably Irrational (Προβλέψιμα παράλογοι στα ελληνικά) (2008), ο οικονομολόγος Steven Levitt και ο δημοσιογράφος Stephen Dubner έγραψαν το Freakonomics (2005), το οποίο πούλησε πάνω από 4 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Ο Αμερικανός οικονομολόγος Richard Thaler και ο νομικός Cass Sunstein έγραψαν το Nudge (ώθηση) (2008), το οποίο ανέδειξε την κεφαλαιώδη σημασία των συμπεριφορικών οικονομικών κυρίως για όσους ασχολούνται στη δημόσια πολιτική σφαίρα.

Οι Tversky και Kahneman στη συνέχεια έγραψαν ένα άλλο σπουδαίο άρθρο, «The Prospect Theory: An Analysis of Decision under Risk» (1979). Η θεωρία προοπτικής (μια ανάλυση για τις αποφάσεις κάτω από ρίσκο).  Η περιγραφή του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι παίρνουν αποφάσεις όταν όλες οι επιλογές τους ενέχουν κίνδυνο, μας βοηθά να κατανοήσουμε πότε και γιατί αναλαμβάνουμε ρίσκα και πότε πάμε πάσο, κάνουμε την πάπια, δρούμε με ασφάλεια.

Με το συναρπαστικό βιβλίο του “Σκέψη, αργή και γρήγορη” άφησε το αποτύπωμά του και άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Θα σας παρουσιάσω λίγα πράγματα κυρίως απ αυτό το βιβλίο

«Καταρχήν. Ο Κάνεμαν θεωρεί ότι υπάρχουν δύο ειδη σκέψης. Από τη μια πλευρά είναι η διαισθητική σκέψη, αυτόματη και άμεση· από την άλλη η συνειδητή σκέψη, στηριγμένη στον ορθολογισμό, μετρημένη, βραδύτερη και επίπονη.»

Τα είδη αυτά τα ονομάζει σύστημα 1 και σύστημα 2.

Το Σύστημα 1 λειτουργεί αυτομάτως και γρήγορα, με ελάχιστη ή καθόλου προσπάθεια και καμία αίσθηση εκούσιου ελέγχου.

Το Σύστημα 2, είναι αυτό που χρησιμοποιούμε όταν καλούμαστε να απαντήσουμε στο τι ακολουθεί την φράση: «κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το ….» (καπάκι)

Το Σύστημα 2 επιμερίζει την προσοχή στις επίμοχθες νοητικές δραστηριότητες που την απαιτούν, συμπεριλαμβανομένων των πολύπλοκων υπολογισμών. Οι λειτουργίες του Συστήματος 2 συχνά συσχετίζονται με υποκειμενικές εμπειρίες φορέων δράσης, επιλογής και συγκέντρωσης.

Το Σύστημα 2, είναι αυτό που χρησιμοποιούμε όταν καλούμαστε να λύσουμε ένα πρόβλημα όπως το ακόλουθο:

17 Χ 24  =

Θυμηθείτε λίγο το σχήμα με τις γραμμές που δεν σας φαινόταν ίσιες. Αρχικά πήρε τον έλεγχο το σύστημα 1  και είπαμε πως μας φάνηκε. Όταν όμως είπαμε να πάμε να μετρήσουμε τις γραμμές, βάλαμε μπρος το σύστημα 2 (είναι η διάσημη αντιληπτική πλάνη Miiller-Lyer

Ωστόσο, θα συνεχίσετε να βλέπετε την κάτω γραμμή μακρύτερη. Επιλέξατε να πιστέψετε τη μέτρηση, αλλά δεν μπορείτε να εμποδίσετε το Σύστημα 1 από το να κάνει τη δουλειά του· δεν μπορείτε να αποφασίσετε ότι θα δείτε τις γραμμές ως ίσες, μολονότι γνωρίζετε ότι είναι. Μόνο ένα πράγμα μπορείτε να κάνετε για να αντισταθείτε στην οπτική πλάνη: να μάθετε να μην εμπιστεύεστε τις εντυπώσεις σας για το μήκος των γραμμών όσο είναι προσκολλημένα πάνω τους πτερύγια.

Το Σύστημα 2, καταγίνεται και με την άσκηση που είπαμε για τα «κεφαλαία-πεζα» ή «αριστερά-δεξιά» καθώς δεν είναι κάτι που θα κάνατε υπό φυσιολογικές συνθήκες όταν διαβάζετε μια στήλη λέξεων.

Το φαινόμενο Stroop, όπως λέγεται η άσκηση που κάναμε με τα χρώματα και τις λέξεις συνήθως αποδίδεται στην εμπλοκή της αυτόματης διεργασίας της ανάγνωσης στην αναγνώριση χρώματος. Έτσι, όταν προκύπτει από την ανάγνωση ένα στοιχείο αντικρουόμενο με αυτό που προκύπτει από την αναγνώριση χρώματος, το σύστημα2 πρέπει να «ελέγξει» τις αντικρουόμενες πληροφορίες, και αυτή η διαδικασία κοστίζει σε χρόνο ανταπόκρισης.

Στον πυρήνα της δουλειάς του Kahneman και του Tversky (να μην τον ξεχνάμε κι αυτόν έτσι;) βρίσκουμε 2 βασικές έννοιες: τις ευρετικές και τις προκαταλήψεις ή μεροληψίες.

Είμαστε «γνωστικοί τσιγκούνηδες». Η σκέψη είναι ενεργοβόρα, γι’ αυτό τη χρησιμοποιούμε με μεγάλη φειδώ. Όπως έλεγε ο Kahneman: «Η σκέψη είναι για τους ανθρώπους ότι είναι το μπάνιο για τις γάτες. Μπορούμε να το κάνουμε, αλλά δεν το προτιμάμε».

Οι ευρετικές (από το αρχαιοελληνικό ευρίσκειν), είναι απλοί κανόνες που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο εγκέφαλος για να παίρνει αποφάσεις. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι μας βοηθούν να παίρνουμε γρήγορα αποφάσεις, αντί να αφιερώνουμε τον χρόνο και την προσοχή μας στην προσεκτική λογική μέσω του πλήρους προβλήματος.  Παραδείγματα τέτοιων τεχνικών είναι οι εμπειρικοί κανόνες, η ενστικτώδης κρίση, τα στερεότυπα και η κοινή λογική

Μια γνωστική προκατάληψη, από την άλλη πλευρά, είναι ένα συστηματικό λάθος στη σκέψη. Όταν λένε για μεροληψία, εννοούν το πώς αποκλίνουμε από την «αντικειμενικά σωστή» απάντηση σε ένα πρόβλημα.

Ας δούμε καλύτερα μερικά παραδείγματα για κατανόηση

Ευρετική διαθεσιμότητας 

Οι άνθρωποι υπερεκτιμούν την σημασία των πληροφοριών που είναι διαθέσιμες σ αυτούς.

Μεροληψία διαθεσιμότητας είναι η τάση των ατόμων να δίνουν μεγαλύτερες πιθανότητες στο πιο έντονο ή συναισθηματικά φορτισμένο ενδεχόμενο ή να κάνουν μεροληπτικές κρίσεις σχετικά με την πιθανότητα να συμβεί ένα γεγονός, με βάση το πόσο εύκολα μπορούν να ανακαλέσουν στην μνήμη τους παρόμοια γεγονότα.

Έτσι πολλοί φοβούνται τα αεροπορικά ατυχήματα όμως στατιστικά είναι πολύ πιο πιθανό να σου συμβεί ένα ατύχημα στον δρόμο για το αεροδρόμιο παρά μόλις μπεις στο αεροπλάνο. Φοβούνται όμως περισσότερο τα αεροπλάνα γιατί τα ατυχήματα με το αυτοκίνητο δεν λαμβάνουν τόσο μεγάλη δημοσιότητα όσο τα αεροπορικά τα οποία κάνουν σημαντική εντύπωση στην σκέψη τους ( στατιστικά να ξέρετε, έχουμε 1 στις 84 πιθανότητες να πεθάνουμε σε αυτοκινητιστικό, και 1 στις 5.000 σε αεροπορικό δυστύχημα ).

Είναι το ίδιο φαινόμενο που μας κάνει να ανησυχούμε περισσότερο μήπως μας φάει κανένας καρχαρίας, απ ότι κάτι  πολύ πιο πιθανό, όπως το να πέσουμε από τις σκάλες ή μια τυχαία δηλητηρίαση.

Ευρετική αντιπροσωπευτικότητας 

H Μαρία είναι 31 ετών, ανύπαντρη, ειλικρινής και έξυπνη. Στο πανεπιστήμιο σπούδασε φιλοσοφία. Σαν φοιτήτρια έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για τον ρατσισμό και την κοινωνική δικαιοσύνη, ενώ έπαιρνε μέρος σε αντιπυρηνικές διαδηλώσεις. Ποια είναι η πιο πιθανή κατάσταση σήμερα για τη Μαρία;

Ο Κάνεμαν έβαλε 7 επιλογές εγώ θα σας το κάνω πιο εύκολο μόνο με 3

Η Μαρία είναι ενεργό μέλος του φεμινιστικού κινήματος;

Η Μαρία εργάζεται ως ταμίας τραπέζης;

Η Μαρία εργάζεται ως ταμίας τραπέζης και δραστηριοποιείται στο φεμινιστικό κίνημα;

Εσείς ποιο από τα τρια επιλέξατε; Στη μελέτη των Tversky & Kahneman (1983), πάντως, οι 9 στους 10 είπαν το «ταμίας σε τράπεζα και ενεργή στο φεμινιστικό κίνημα». Και  την πάτησαν. Η πιο πιθανή επιλογή είναι ταμίας.

Αν και οι λεπτομέρειες κάνουν ένα σενάριο περισσότερο αληθοφανές, στην πραγματικότητα μειώνουν τις πιθανότητες αυτό να συμβεί.

Το λογικό σφάλμα της σύζευξης, όπως είναι γνωστό, αναφέρεται σε περιπτώσεις που τα άτομα εκτιμούν ότι δύο γεγονότα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να συμβούν ταυτόχρονα από το να συμβούν μόνα τους. Στην πραγματικότητα, όμως, συμβαίνει το αντίθετο. Ένας βασικός κανόνας των πιθανοτήτων είναι πως η συνεμφάνιση δύο γεγονότων δεν μπορεί να είναι πιο μεγάλη από την πιθανότητα το κάθε γεγονός να ισχύσει μόνο του. Για την ακρίβεια, όσες περισσότερες λεπτομέρειες προστίθενται, τόσο μειώνεται η πιθανότητα το σενάριο να ισχύσει. Ας το δούμε και σχηματικά:

Πώς θα απαντούσατε στις ακόλουθες δύο ερωτήσεις

1. Η Ναμίμπια είναι μια χώρα της Αφρικής. Ξέρετε πόσο μεγάλος είναι ο πληθυσμός της Ναμίμπια; Είναι πάνω ή κάτω από τα 100 εκατομμύρια;
2. Ποια είναι η εκτίμησή σας για τον πληθυσμό της Ναμίμπια ;

Το σωστό είναι 2,5εκ

Σας παραπλάνησα και πάθατε Αγκίστρωση, ρίξατε άγκυρα δηλαδή σκαλώσατε. Αγκύρωση είναι η τάση που έχουν οι άνθρωποι να στηρίζονται υπερβολικά σε κάποια συγκεκριμένα δεδομένα ή αρχικές πληροφορίες κατά τη διάρκεια λήψης αποφάσεων, αγνοώντας το υπόλοιπο κομμάτι της συνολικής πληροφόρησης ή νέες πληροφορίες που ενδεχομένως να προκύψουν.

Δεν θα συνεχίσω, αν κι έχω πολλές ακόμη διαφάνειες, νομίζω πήρατε μια γεύση τι εστί Κάνεμαν. Πολλά από αυτά μπορείτε να τα διαβάσετε και στο βιβλίο μου Hoax – Οδηγός επιβίωσης στην εποχή του διαδικτύου, με πολλές πολλές ακόμη προκαταλήψεις που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα ώστε να μπορείτε να τις αναγνωρίζετε και πιθανώς να προστατευθείτε. Αν θέλετε κάνουμε κανένα σεμινάριο γι αυτές στο μέλλον.

Τελειώνοντας, θέλω να πω ότι η δουλειά του Κάνεμαν μας επέτρεψε να μπορούμε να εντοπίζουμε μόνοι μας τα ελαττώματα στις δικές μας κρίσεις και μας βοηθάει να κατανοήσουμε τις αποφάσεις που παίρνουν οι άλλοι, αποτελώντας έτσι απαραίτητο ανάγνωσμα για όποιον θέλει να μάθει για τους μηχανισμούς της λήψης των αποφάσεων. Με βάση αυτή τη γνώση θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε καλύτερους οργανώσεις και κοινωνία.

Γιατί ένας τρόπος για να βελτιωθεί η κοινωνία είναι η εκπαίδευση των πολιτών της πάνω στην κατανόηση των περιορισμών και των λαθών του τρόπου σκέψης τους. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε πλήρως όλους αυτούς τους περιορισμούς καθώς είμαστε ζώα με πεπερασμένους γνωστικούς πόρους. Ωστόσο η κατανόηση πάντα είναι το πρώτο βήμα για να πας παραπέρα.

Είναι απαραίτητο σήμερα να εκπαιδεύσουμε τους -νέους μας κυρίως- να μάθουν 2 πράγματα: πρώτον ότι δεν μπορούν να εμπιστεύονται τη διαίσθησή τους σχετικά με την αιτιότητα (έτσι ώστε να είναι δεκτικοί για να μάθουν τα πιθανά εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιήσουν). Δεύτερον, πρέπει να τους δείξουμε τα βασικά της επιστημονικής σκέψης και την ορθή μεθοδολογία. Δηλαδή, θα πρέπει να τους διδάξουμε να είναι δύσπιστοι και να αμφιβάλλουν τόσο για την διαίσθησή τους όσο και για τις διαισθήσεις των άλλων, και να τους μάθουμε πώς να διακρίνουν τις υποθέσεις τους από τη γνώση που βασίζεται σε στοιχεία, καθώς και πώς να ελέγχουν τις υποθέσεις τους.

* Σωστές απαντήσεις 1,05-0,05 , 5, 47

***

Γ. Γιώτης – Συγγραφέας του βιβλίου Hoax: Οδηγός επιβίωσης στην εποχή της παραπληροφόρησης – Εκδότης Θύραθεν

Ομιλία/παρουσίαση του έργου του στους φίλους Επικούρειας φιλοσοφίας της 1/4/2024

Πηγή: Κατά κύριο λόγο το βιβλίο του ΚάνεμανΣκέψη, αργή και γρήγορη ; Εκδότης. Κάτοπτρο ; Μετάφραση Παπαδοπούλου Βασιλική

Περισσότερα άρθρα για τον Κάνεμαν στο αντίστοιχο tag

by Αντικλείδι ,  https://antikleidi.com