Πρέπει να ομολογήσω πως αυτό ήταν κάτι που δεν περίμενα από την εκπομπή «Ακόμα δεν είδες τίποτα!» του κ. Τσουρού στο MEGA, η οποία δεν μου είχε δώσει μέχρι τώρα την εντύπωση πως μπορούσε να παρουσιάσει κάτι που αντιτίθεται στους στοιχειώδεις κανόνες της διακριτικής αντιμετώπισης κάποιων ανθρώπων και καταστάσεων. Από την περασμένη Πέμπτη μού είπαν όμως πως η εκπομπή διαφήμιζε ότι το Σάββατο θα είχε κάτι για τον Γιώργο Μαρίνο και απ’ ό,τι κατάλαβα δεν θα ήταν απλώς ένα ρεπορτάζ ή μια αναδρομή στην καριέρα του, αλλά θα μιλούσε ο ίδιος για πρώτη φορά μετά τόσο καιρό και θα εμφανιζόταν ξανά δημοσίως.

Ο Γιώργος Μαρίνος, τουλάχιστον τα τελευταία 12 χρόνια, δεν εμφανίζεται πουθενά, ούτε καν σε φίλους «κολλητούς», χρόνων, και όλοι όσοι ήμασταν κοντά του όλο το προηγούμενο διάστημα, είτε φιλικά είτε επαγγελματικά, ξέραμε μέσες άκρες πως μάλλον δεν ήταν καλά στην υγεία του και πως τον είχαν αναλάβει δύο άνθρωποι που παλαιότερα δούλευαν για κείνον. Είχα μάθει μάλιστα πως οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είχαν πληρωθεί για αυτή τη «φιλοξενία» και την «προστασία» με το να αποκτήσουν το μεγάλο και πολυτελές σπίτι και κτήμα στο οποίο έμενε ο Γιώργος, στον Νέο Βουτζά. Ετσι είχα μάθει τουλάχιστον και είχα χαρεί, γιατί οι πληροφορίες μου έλεγαν πως έπασχε από μια ασθένεια που ακυρώνει το μυαλό και τη βούληση και σβήνει την προσωπικότητα. Από τη μια είναι τραγικό να βλέπεις ανθρώπους χαμένους πλέον στα σκοτάδια του άλλοτε λαμπρού μυαλού τους, από την άλλη όμως ίσως για τους ίδιους να είναι και σωτηρία να υπάρχει κάποιος να τους φροντίζει – κι εδώ που τα λέμε ο Γιώργος Μαρίνος δεν είχε κανένα άμεσο συγγενικό του πρόσωπο να φροντίζει για εκείνον έστω και ερήμην του.

Κάθισα λοιπόν με πολύ ενδιαφέρον και λίγη αγωνία να δω ό,τι διαφήμιζε η εκπομπή, ελπίζοντας ότι δεν θα ίσχυαν όσα κατά καιρούς είχα ακούσει για εκείνον και να φανεί πως η απουσία του αυτή ήταν απλά μια αποχώρηση. Αυτό που είδα και μπορώ να πω ότι με γέμισε με θλίψη αλλά και θυμό ήταν ένα ρεπορτάζ του συνεργάτη της εκπομπής Πάνου Κατσαρίδη, ο οποίος προφανώς ανακάλυψε το ίδρυμα στο οποίο ζει ο Γιώργος Μαρίνος και ο οποίος με voice-over μας έλεγε τι ωραία που περνάει εκεί ο καλλιτέχνης, πως έχει κέφι, πως τραγουδάει πού και πού –μας είπε μάλιστα πως τραγούδησε του ιδίου το «χάλι-γκάλι»–, πως ζει με τις αναμνήσεις του, πως κάνει παρέα με ένα ζευγάρι φίλων του εδώ και 40 χρόνια – που προσωπικά δεν τους θυμάμαι ποτέ να ήταν μέρος των φιλικών και επαγγελματικών πολύ κοντινών του προσώπων, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος… Στο ρεπορτάζ μίλησε και ο κύριος από το ζευγάρι, ο οποίος είπε ότι ο Γιώργος είναι μια χαρά που ζει εκεί και μάλιστα μία φορά την εβδομάδα πάνε έξω για σουβλάκια. Μίλησε επίσης και ο διευθυντής του ιδρύματος και είπε περίπου τα ίδια με τον προηγούμενο, χωρίς να ντραπεί που εξέθεσε έναν άνθρωπο από τον οποίον βγάζει λεφτά και θα όφειλε να σεβαστεί την ιδιάζουσα περίπτωσή του. Αραγε ποιο είναι αυτό το χωρίς διακριτικότητα ίδρυμα; Μήπως θα έπρεπε να ασχοληθεί μαζί του το υπουργείο Υγείας ή οποιοσδήποτε φορέας χειρίζεται τέτοιου είδους «ιδρύματα»;

Ο Γιώργος Μαρίνος όπως θέλουμε να τον θυμόμαστε - και όπως θα ήθελε αναμφίβολα και ο ίδιος

Ο,τι είδαμε από το σήμερα του Γιώργου Μαρίνου ήταν δύο φωτογραφίες ενός Γιώργου εμφανώς γερασμένου και παχουλού, με μια ματιά άνευρη και άδεια και με χαμένη βούληση, και μερικά δευτερόλεπτα ενός ερασιτεχνικού βίντεο όπου σε μια, υποτίθεται, γιορτή για την Τσικνοπέμπτη, ενώ ακουγόταν με μια εκκωφαντική μουσική το «Ας ερχόσουν για λίγο», ο Γιώργος φαίνεται όρθιος και να κρατιέται από μια κυρία σχεδόν ακίνητος, σαλεύοντας πέρα-δώθε δήθεν ότι χορεύει και γλεντά, ενώ στην πραγματικότητα το θέαμα ήταν κραυγαλέα τραγικό.

Τελειώνοντας ο κ. Τσουρός και ο κ. Κατσαρίδης φαίνονταν πολύ χαρούμενοι για τη μεγάλη αυτή «επιτυχία» τους! Και βέβαια αυτό που με στενοχωρεί και με θυμώνει περισσότερο είναι να βλέπω τέτοιου τύπου «αποκαθηλώσεις» ανθρώπων που έχουν γράψει ιστορία, ειδικά εκείνων που προς το φινάλε ο χρόνος δεν στάθηκε καλός μαζί τους. Γνωρίζοντας τον Γιώργο καλά, αν το έβλεπε θα είχε γίνει έξαλλος… Οπότε όχι απλώς δεν το θεωρώ ως επιτυχία αλλά, αντίθετα, ως την απόλυτη χυδαιότητα και σκύλευση ανθρώπων ανυπεράσπιστων. Πώς θα φαινόταν στον κ. Τσουρό και στον κ. Κατσαρίδη να συμβεί αυτό στους ίδιους ή σε ανθρώπους που αγαπάνε; Το πέρασμα του κ. Κατσαρίδη στην τηλεόραση μετά το φινάλε του από το θέατρο δυστυχώς μας έδειξε τη χειρότερη πλευρά του και… δυστυχώς, για μια φορά ακόμα, αποδείχτηκε σοφή μια φράση που μου είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις, πως «αντίθετα με τα παλιά, σήμερα πια η χυδαιότητα έχει πετάξει εντελώς από πάνω της το προσωπείο της ευπρέπειας».

Προτιμώ να σταματήσω εδώ και να μη συνεχίσω… Ενα μόνο: εκτός από το υπουργείο Υγείας, που θα έπρεπε να κάνει μια έρευνα, κανονικά θα έπρεπε να παρέμβει και το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο.

από:  https://www.efsyn.gr