Ζούμε σε μια πολύ άχαρη εποχή. Εποχή χωρίς όνειρα και ελπίδες. Εποχή γκρίζα, διαβρωμένη από την αναξιοπιστία, το ψέμα, την υποκρισία, τη διγλωσσία και την αναξιοκρατία. Δείγματα γραφής του σήμερα είναι η πτώση των αξιών, η κατάρρευση των ιδεολογιών, η αμφισβήτηση των προτύπων, η υποχώρηση της συλλογικής δράσης προς όφελος του ατομισμού, η εξαφάνιση των ηρώων και η υποκατάστασή τους από τους star, το κυνήγι του βολέματος με πλάγιους τρόπους, η επιδίωξη του εφήμερου κέρδους και της δόξας που ασφαλώς δεν έχουν σχέση με το μεγαλείο.

Παλαιότερα η πολιτική δράση, οι ιδεολογικοί αγώνες ήταν ιεροί. Έδιναν νόημα στη ζωή των ανθρώπων και φτερά στην ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Σήμερα, η πολιτική βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορούμενου. Θεωρείται ως βασικός υπαίτιος για την παρακμή της εποχής. Η διαπίστωση αυτή έχει μια δόση αλήθειας. Αλλά δεν εξηγεί όλη την αλήθεια. Το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο. Η πολιτική και οι διάκονοί της, είναι προϊόντα της κοινωνίας. Η λειτουργία της τελευταίας, επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες όπως:τις παραγωγικές σχέσεις, τη δομή της οικονομίας, τις κυρίαρχες ιδεολογίες και τις δυνάμεις που τις επικαλύπτουν. Η πολιτική δηλαδή διαμορφώνει αλλά και διαμορφώνεται από τη λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας.

Για την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η κοινωνία και κατ’ επέκταση η πολιτική, υπάρχουν διάφορα αίτια: Η οικονομία της πληροφορικής, η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, η άμβλυνση των ιδεολογικών αντιθέσεων δεξιάς και αριστεράς, η χαλάρωση των οικογενειακών δεσμών, η γενικότερη ευημερία, η κυριαρχία των Μ.Μ.Ε. και η επέλαση της διαφήμισης.

Η μη ανατροπή και η διατήρηση των ίδιων κατεστημένων δομών και προσώπων για μακρά χρονικά διαστήματα, συχνά οδηγεί σε εκφυλιστικές και παρακμιακές καταστάσεις.

Οι νέοι απομακρύνονται από τα κοινά, αποστασιοποιούνται από την πολιτική, αναπτύσσουν δική τους γλώσσα επικοινωνίας την οποία οι παλαιότερες ηλικίες δεν καταλαβαίνουν.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το χάσμα των γενεών έχει διευρυνθεί σήμερα περισσότερο από ποτέ. Οι νέοι απορρίπτουν τα παλιά πρότυπα, τα μοντέλα πολιτικής του χθες, αρνούνται τις απλουστευμένες λογικές του άσπρου ή του μαύρου, δε δέχονται απλοϊκές απαντήσεις, τα τσιτάτα, τα συνθήματα. Έχουν τα δικά τους ενδιαφέροντα, στρέφονται στον αθλητισμό, στις οικονομικές, στις πολιτισμικές και οικολογικές ανησυχίες, αλλά και στα μηχανάκια, στα κομπιούτερ, στη διασκέδαση με τις όποιες ακραίες εκφάνσεις της. Τους απασχολεί ο έρωτας αλλά και η μοναξιά.

Στην εκλογική αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίου περίπου 100.000 18άρηδες δεν θα μπορέσουν να ψηφίσουν. Δηλαδή όσοι έχουν γεννηθεί το 1997, αν και πληρούν την απαραίτητη ηλικιακή προϋπόθεση για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, φαίνεται πως δεν θα μπορέσουν να ρίξουν στην κάλπη την «παρθενική» τους ψήφο.

Δεν προλαβαίνουν να ενταχθούν στους εκλογικούς καταλόγους. Βέβαια θα μπορούσαν, έχοντας συμπληρώσει τα 18 έτη να εγγράφονται αυτόματα χωρίς αίτηση τους στους εκλογικούς καταλόγους, καθώς τα στοιχεία γέννησης υπάρχουν πλέον ψηφιοποιημένα στο Εθνικό Δημοτολόγιο. Όμως, για να συμβεί αυτό απαιτείτο η σχετική απόφαση από το υπουργείο Εσωτερικών, που για άγνωστους λόγους δεν πάρθηκε.