Τα όσα αποκάλυψε η εφημερίδα «Το Βήμα» για την κοπτοραπτική στις συνομιλίες του σταθμάρχη των Τεμπών που δόθηκαν στη δημοσιότητα, είναι απολύτως συγκλονιστικά. Σε οποιαδήποτε σοβαρή από θεσμικής απόψεως χώρα, με οποιοδήποτε στοιχειωδώς αξιοπρεπές κυβερνητικό κόμμα, η παραίτηση της κυβέρνησης και η διεξαγωγή έρευνας εναντίον προσώπων της κυβέρνησης, των αστυνομικών αρχών και της δικαιοσύνης θα ήταν δεδομένη. Η δε κυβερνητική γραμμή ότι περίπου ναι, έγινε κοπτοραπτική στα ηχητικά που δόθηκαν στη δημοσιότητα αλλά ότι στον εισαγγελέα πήγε το σύνολο της συνομιλίας, πρώτον είναι εξοργιστική και δεύτερον έχει τόση αξιοπιστία όση ότι ο Αλ Καπόνε, πράγματι έκλεβε την εφορία αλλά κατά τα λοιπά ήταν νομοταγής.
Οι κυβερνητικοί είναι τόσο ακραία εκτεθειμένοι, τόσο περιορισμένης ευφυίας και τόσο πανικόβλητοι ώστε λίγο- πολύ μας λένε ότι παρενέβησαν σε κρίσιμο υλικό της δικογραφίας για να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη μόλις λίγες μέρες μετά το δυστύχημα αλλά με τον εισαγγελέα υπήρξαν συνεπέστατοι. Η δε συμμετοχή, ανωτάτων αστυνομικών στελεχών, στελεχών του ΟΣΕ και ίσως και δικαστικών λειτουργών κραυγάζει από μακριά, όπως άλλωστε καταγγέλλει το συνδικάτο των μηχανοδηγών. Μέσα σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε τις φήμες για τα περίεργα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα με θύματα ανθρώπους που ίσως είχαν εμπλοκή ή κάτι γνώριζαν για την εν λόγω κοπτοραπτική. (Παρεμπιπτόντως, αυτοί είναι οι άνθρωποι και αυτό είναι το σύστημα εξουσίας, το οποίο «εμπιστευόμαστε» να οργανώσει αξιόπιστες εκλογές με επιστολική ψήφο και το οποίο υπερασπίζεται τη «νομιμότητα» στα πανεπιστήμια και αλλού).
Έχουμε γράψει πάμπολλες φορές ότι η πατρίδα μας, 203 χρόνια μετά την επανάσταση είναι μια ιδιότυπη αποικία, η οποία κυβερνιέται από ένα ελληνόφωνο σύστημα εξουσίας, κλπετοκρατικό και παρακρατικό- μαφιόζικο. Εν προκειμένω, το παρακράτος Μητσοτάκη- δεξιάς- ΜΜΕ- πρεσβειών έδωσε μετά τα Τέμπη συστηματικό αγώνα παραπλάνησης και εξουδετέρωσης της λαϊκής οργής, ο οποίος και πέτυχε πρόσκαιρα κατά βάση χάρη στην αντιπολίτευση Τσίπρα και δευτερευόντως, Ανδρουλάκη. Ο δε Μητσοτάκης ως γνήσιος Μητσοτάκης, θεώρησε ότι το 41% που έλαβε ήταν εντολή ανεξέλεγκτης λεηλασίας της χώρας και του λαού. Δεν είδε ότι ο ίδιος έλαβε τον χαμηλότερο αριθμό ψήφων της ΝΔ μεταπολιτευτικώς μετά τον Αντώνη Σαμαρά και ότι στην πραγματικότητα εξαερώθηκε ο λαομίσητος αντίπαλός του και «σκιάχτρο», ο Αλέξης Τσίπρας χάρη στον οποίο κυβερνά ο Μητσοτάκης. Η κυβερνητική αλαζονεία μετά τις τελευταίες εκλογές έφτασε σε τέτοια ύψη ώστε οι κυβερνητικοί διακήρυσσαν με απόλυτο κρετινισμό ότι τα Τέμπη δεν απασχολούσαν κανέναν, δεδομένου του 41%.
Δεν υπολόγιζαν επιπλέον ότι η δημοσιονομική περιστολή θα ερχόταν τελικώς από την Ε.Ε. να επιβαρύνει το κλίμα και ότι τα φιλικά τους μονοπώλια και ολιγοπώλια θα συνέχιζαν να λεηλατούν το εισόδημα του λαού σαν να μην υπάρχει αύριο, όποιο και αν είναι το πολιτικό κόστος. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης θεώρησε ότι ως η πιο δουλική μορφή που είχε ποτέ η πρεσβεία των ΗΠΑ (και του Ισραήλ), ως ο άνθρωπος που μπορεί να διαλύσει την αποτρεπτική ικανότητα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων για να στείλει οπλισμό στην Ουκρανία, ως ο εκλεκτός της ολιγαρχίας θα έχει για πάντα μιντιακή κάλυψη, ό,τι και αν κάνει. Για τους δικούς του λόγους, ο Βαγγέλης Μαρινάκης (εκλεκτό μέλος της ολιγαρχίας) αποφάσισε να στραφεί εναντίον του και έτσι ένα μιντιακό συγκρότημα άρχισε να βγάζει ορισμένα μόνο από όσα έχουν πράξει οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη. Είναι βέβαιο ότι τα όσα βλέπουμε αποτελούν πολύ μικρό μέρος από όσα ο μητσοτακισμός έχει κάνει και αφορούν μόνο μία από τις πάμπολλες υποθέσεις. Άλλωστε, το ίδιο σύστημα εξουσίας που τώρα έχει στη βιτρίνα τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έχει στο χέρι και το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης. Το «μαύρο χρήμα» δε σταματά ποτέ να ρέει.
Εξ ου και σε προηγούμενα κείμενά μας γράφαμε ότι ο κοινωνικός αγώνας (τότε με βασική αιχμή τις καταλήψεις) πρέπει να πάρει πάνω του το ζήτημα της πτώσης της κυβέρνησης ως κρίσιμου ενδιάμεσου σταθμού (και όχι ολοκλήρωσης) του αγώνα εναντίον του συστήματος εξουσίας.
