Τιμημένοι μου αναγνώστες, τα δάχτυλά μου χτυπούν βαριά τα πλήκτρα, με μια διάθεση παραίτησης και αηδίας, που νιώθω. Καμία όρεξη για αστεία, καμιά λέξη καυστική, σατιρική, χιουμοριστική, δεν μου βγαίνει. Οι πλάκες τέλος καλά μου παιδιά. Τα αστεία στην άκρη, γιατί ακόμη και ο απόλυτος σταρχιδισμός και αδιαφορία, κάποια στιγμή βρίσκουν σε τοίχο. Και πρέπει να βρούμε τον δικό μας τοίχο, να σπάσουμε τα μούτρα μας μπας και συνελθουμε. Τιμημένοι μου αναγνώστες, σήμερα η μόνη έκφραση που βγαίνει αβίαστα στο κείμενο είναι : “Αει στο διάολο” Έλληνες της πλάκας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, του Κασιδιάρη, της Νίκης , των Σπαρτιατών και των άλλων κατακαθιών μιας κοινωνίας που έχει και το κεφάλι ακόμη μέσα στα σκατά. Αει στο διάολο, γιατί όλοι εσείς είστε ένα πράγμα. Ολετήρες σε ότι είχε απομείνει από την Ελλάδα. Είστε εσείς που προκαλέσατε τον τρόμο στους κακομοίρηδες που ψάχνουν για καλύτερη ζωή, απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων; Ποιός πολιτισμός θεωρεί τα απορρίμματά του, απογόνους του αρχαίου πνεύματος;
Αει στο διαολο… Ο απόλυτος εκμαυλισμός μιας κοινωνίας, αυτή είναι η κληρονομιά που θα αφήσει πίσω της μια εξουσία που καταστρέφει την Ελλάδα. Το κακό, το απόλυτο κακό, είναι εδώ. Αει στο διάολο…