Πέρασαν κάποια χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το βιβλίο, ο συγχωριανός μου Νίκος με τίτλο: …κ α ι α κ ό μ η δ ε ν μ π ή κ ε κ α λ ο κ α ί ρ ι…

Όμως, έστω και τώρα, θέλω να πω λίγα λόγια για την αξιόλογη και καλαίσθητη ποιητική του συλλογή, μεταφρασμένη μάλιστα και στα αγγλικά.

Γνώριζα ότι ο Νίκος είχε πηγαίες πνευματικές ανησυχίες και ότι δίψαγε για γνώση σαν τα αποκαλοκαιριάτικα διψασμένα χώματα για πρωτοβρόχια.

Ήταν γνωστό σε όλους μας ότι τα φθινοπωριάτικα βροχόνερα στην πλατανιώτικη γη, που τον έθρεψε, μοσχοβόλησαν και δυνάμωσαν τις πνευματικές του αναζητήσεις. Ήξερα ότι τον έθελγαν τα νόστιμα θέλγητρα της ποίησης. Γι’αυτό και οι στίχοι του με τον δικό τους χρωματισμό, από τα βιώματά του, εισδύουν βαθιά στα άδυτα της δημιουργικής φαντασίας του. Θυμάμαι ακόμη ότι, από τα παιδικά του χρόνια, το βλέμμα και οι πνευματικές του ανησυχίες στρέφονταν στο άπειρο. Είχε κάποια στοχαστικά ερωτηματικά και αναζητούσε κάτι!

Ήρθαν, όμως, οι καιροί που στάθηκαν οι εκφραστές των εμπνεύσεών του.

Η ποίηση με την εμμετροέπειά της, το συμβολισμό, τις εμπνεύσεις και τις αυθυπερβάσεις, βαθιά συγκίνησαν τον Νίκο. Διέγειραν και εκλέπτυναν περισσότερο τα αισθήματά του. Τα αξιακά νοήματα και οι διαχρονικές ιδέες έγιναν για τον Νίκο οικουμενική κληρονομιά, κοσμοαναπλήρωτη.

Η ποίησή του ταξιδεύει τον αναγνώστη και απαγγέλλεται σαν μουσική, γλυκός φθόγγος και μελωδικός αντίλαλος. Οι εύχυμοι καρποί της ποίησής του μας οδηγούν σε εύστοχη φιλοσοφική σκέψη. Και μ’αυτόν τον πλούτο διανθίζεται η πνευματική του δουλειά. Οι στοχασμοί του μας ανεβάζουν ψηλά στα αιθέρια δώματα. Από’ κει κατεβαίνουν οι μούσες του και εκφράζονται σε χορό και τραγούδι.

Τα ποιήματά του αναφέρονται σε καθημερινά θέματα της σύγχρονης σκληρής επικαιρότητας και σε υπαρξιακές αγωνίες του σύγχρονου τραγικού ανθρώπου.

Είναι άκρως συμβολικά, βαθύνοα και προβληματίζουν για να αλλάξουμε στάση ζωής και αξιακούς προβληματισμούς. Κοσμούνται επίσης από ωραίες και λόγιες λέξεις, που γίνονται γιορτές στα λεπτά αισθήματά του.

Έτσι, αναφέρονται στο ποίημα « Επαφή»:

- Σε πληγώνει υποψία,/σε χωρίζει λατρεία,/σε χωρίζει το χρώμα,/η περισσή χλιδή.

Σε πληγώνει ο φθόνος, / η μανία να’σαι μόνος…

Αλήθεια, τα ποιήματά του, αποτελούν κώδικα επικοινωνίας, για τον μελετητή τους και κρίκο σύσφιξης των ανθρωπίνων σχέσεων.

Το έργο του έχει μια χρονοαταξίδευτη μελαγχολία και έναν πόνο από πικρότερες στιγμές, που σημαδεύουν μόνο την υψηλότερη ποίηση.

Θέλγουν, επίσης, οι επιτυχημένες εκφράσεις, που έχουν συμβολική φόρτιση, που ελκύουν σαν τα κιονόκρανα Ιωνικού ρυθμού, όπως: -…σ’ανερμάτιστα σκαριά σαρακοφάγωτα,/πνιγμένα τρόμο,/στίβα ψυχές αναζητούν/απανεμιά στον όρμο.

Και αλλού: οπλές μετέωρες, - το είδωλο δακρύζει- της άτυχης ηχούς – διαμάντινα νερά δροσοπηγής- μεροκάματα νόστου – σ’απόγειο εξουσίας- στοιχειωμένη βία, απαλοχάϊδεμα μορφικό και άλλες άξιες μνείας λέξεις που χρησιμοποιεί ο Νίκος.

Αυτά διαπιστώνει και χαίρεται την αρμονία τους ο προσεκτικός μελετητής της δουλειάς του.

Ο ελεύθερος στίχος του ποιητή μας έχει μια εκκωφαντική καθαρότητα. Ένα καθρέφτισμα που συναντάμε στους μοντέρνους δρόμους της ποίησης.

Δίνει στη γλώσσα μια λιγεράδα, ομορφιά και μας χαρίζει εικόνες που δεν είναι τυχαίες! Καθώς γίνονται το κίνητρο των αναζητήσεων, που συνεχίζει ο Νίκος σε αλλιώτικους κόσμους!

ΔΗΜΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ