Πάπας Ιννοκέντιος Β΄
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Innocentius PP. II (Λατινικά)
Θάνατος	24  Σεπτεμβρίου 1143[1][2] Ρώμη
Τόπος ταφής	Σάντα Μαρία ιν Τραστέβερε
Θρησκεία	Καθολική Εκκλησία[3]
Θρησκευτικό τάγμα	Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	λατινική γλώσσα[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κληρικός καθολικός ιερέας (από 1130)[5] συγγραφέας[4]
Οικογένεια
Αδέλφια	Pietro Papareschi
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Πάπας (1130–1143)[2] Πάπας (1130–1143)[6][2]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Πάπας Ιννοκέντιος Β' (Papa Innocenzo II, ... - 24 Σεπτεμβρίου 1143), κατά κόσμο Γκρεγκόριο Παπαρέτσι, ήταν πάπας της Ρώμης (1130 - 1143). Ο πάπας Πασχάλης Β' (1099 - 1118) τον έκανε διάκονο, ενώ ακολούθησε τον πάπα Γελάσιο Β' (1118 - 1119) στο ταξίδι του στη Γαλλία.

Εξελέγη πάπας με τον θάνατο του Ονώριου Β' απο ένα συμβούλιο καρδιναλίων με επικεφαλής τον καρδινάλιο Αιμερίκ. Οι υπόλοιποι καρδινάλιοι διαφώνησαν με την εκλογή του Ιννοκέντιου εκλέγοντας δικό τους πάπα. τον Ανάκλητο. Οι σφετεριστές του Ανάκλητου κατέλαβαν τη Ρώμη, αναγκάζοντας τον Ιννοκέντιο να καταφύγει βόρεια, αναζητώντας βοήθεια εναντίον του σφετεριστή από τις μεγάλες Ευρωπαϊκές αυλές.

Ο Ιννοκέντιος κέρδισε την υποστήριξη στη Γαλλία αρχικά του Αγίου Βερνάρδου, και του αυτοκράτορα Λοθάριου Β΄ της Γερμανίας. Από το 1134, κέρδισε και την στήριξη του Γουλιέλμου Ι' της Ακουιτανίας, μή αναγνωρίζοντας τον Ανάκλητο λόγω της Εβραϊκής καταγωγής του. Τον Ιανουάριο του 1131, κέρδισε και την υποστήριξη του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Α'. Τον Αύγουστο του 1132, ο Λοθάριος Β' εκστράτευσε στη Ρώμη, αλλά χωρίς να καταφέρει τελικά να απομακρύνει τον σφετεριστή Ανάκλητο. Το πρόβλημα λύθηκε οριστικά μονάχα με τον θάνατο του Ανάκλητου (1138), όταν ο Ιννοκέντιος έμεινε ανενόχλητος.

Συγκάλεσε (1139) την Β' Λατερανή Σύνοδο στη Βασιλική του Αγίου Ιωάννη Λατερανού με συμμετοχή χιλίων περίπου ιεραρχών. Αιτία σύγκλησης ήταν το Παπικό Σχίσμα στους κόλπους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Η Σύνοδος ακύρωσε τις πράξεις του Αντίπαπα Αντίκλητου Β΄ βάζοντας τέλος στο Σχίσμα. Καταδίκασε τη νέο – μανιχαϊστική διδασκαλία του Πέτρου Μπρούις (Petrus von Bruis) καθώς και τη διδασκαλία του Αρνόλδου της Μπρέσια, ο οποίος υποστήριζε την κατάργηση της ιδιοκτησίας για την Εκκλησία. Κυρίαρχο ρόλο στη Σύνοδο διαδραμάτισε ο Λατίνος Εκκλησιαστικός Πατέρας Άγιος Βερνάρδος.

Παραπομπές