Τάφος του Αλεξάνδρου Η΄, Βασιλική του Αγίου Πέτρου
Ο Πάπας Αλέξανδρος Η΄ (22 Απριλίου 1610 – 1 Φεβρουαρίου 1691), κατά κόσμον Πιέτρο Βίτο Οτομπόνι (Pietro Vito Ottoboni), ήταν Πάπας από το 1689 μέχρι το 1691. Ο Πιέτρο Οτομπόνι γεννήθηκε σε μια αριστοκρατική Ενετική οικογένεια, και ήταν γιος του Μάρκο Οτομπόνι, μεγάλου καγκελαρίου της Δημοκρατίας της Βενετίας. Οι πρώτες σπουδές του έγιναν με αξιοσημείωτη λαμπρότητα στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβας, όπου, το 1627, έλαβε διδακτορικό στο εκκλησιαστικό και αστικό δίκαιο.
Πήγε στη Ρώμη κατά το ποντιφικάτο του Ουρβανού Η΄ (1623–44), και έγινε κυβερνήτης του Τέρνι, του Ριέτι, και του Σπολέτο. Επί δεκατέσσερα έτη χρημάτισε οικονομικός εκτιμητής της Ρότα (Sacra Rota Romana). Μετά από επιθυμία της Ενετικής Δημοκρατίας, ο Οτομπόνι έγινε Καρδινάλιος Ιερέας του Σαν Σαλβατόρε του Λάουρο από τον Πάπα Ιννοκέντιο Ι΄ (1644–55) το 1652. Το 1654 του ανατέθηκε η επισκοπή της Μπρέσια, σε Βενετικό έδαφος, όπου ήσυχα πέρασε την επόμενη δεκαετία. Το 1683 έγινε επίσκοπος της Σάντα Σαμπίνα και του Φρασκάτι, και το 1687, του Πόρτο και της Σάντα Ρουφίνα.
Ο πρεσβευτής του Λουδοβίκου ΙΔ’ της Γαλλίας (1643–1715) επέτυχε την εκλογή του στις 6 Οκτωβρίου 1689 ως διάδοχος του Πάπα Ιννοκέντιου ΙΑ΄ (1676–89)· παρ’όλα αυτά, μετά από μήνες διαπραγματεύσεων ο Αλέξανδρος Η΄ τελικά καταδίκασε την διακήρυξη του 1682 εκ μέρους του Γαλλικού κλήρου σχετκά με τις ελευθερίες της Γαλλικανικής εκκλησίας. Επέλεξε το όνομα Αλέξανδρος ως φόρο τιμής στον Καρδινάλιο Φλάβιο Κίγκι, ανιψιό του Αλέξανδρου Η΄ Κίγκι, ο οποίος επίσης είχε υποστηρίξει την υποψηφιότητά του.
Ο Αλέξανδρος Η΄ ήταν σχεδόν ογδόντα ετών όταν εκλέχθηκε στο παπικό αξίωμα, και έζησε σχεδόν δεκαέξι μήνες, κατά την διάρκεια των οποίων λίγα σημαντικά πράγματα έγιναν. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄, η πολιτική κατάσταση του οποίου ήταν τότε κρίσιμη, επωφελήθηκε από τις ειρηνικές διαθέσεις του νέου πάπα, αποκατέστησε την Αβινιόν στον εαυτό του, και αποκήρυξε το χρόνια παραβιαζόμενο δικαίωμα το ασύλου για την Γαλλική Πρεσβεία.
Φιλανθρωπίες μεγάλης κλίμακας και ο απεριόριστος νεποτισμός εξάντλησαν το παπικό θησαυροφυλάκιο, αντιστρέφοντας τις πολιτικές του προκατόχού τού. Μεταξύ των διάφορων υποψηφιοτήτων, ο τότε 22 ετών ανιψιός του Πιέτρο Οτομπόνι χρίσθηκε καρδινάλιος και αντικαγκελάριος της Εκκλησίας, ο ανιψιός του Μάρκο, γιος του αδελφού του Αγκοστίνο, έγινε επιθεωρητής των ναυτικών οχυρώσεων και Δούκας του Φιάνο, και ο ανιψιός του Αντόνιο, ένας άλλος γιος του Αγκοστίνο, έγινε στρατηγός της εκκλησίας. Ο ανιψιός του Τζιοβάνι Ρούμπιν έγινε γραμματέας του κράτους και επίσκοπος της Βιτσέντσα.
Από συμπάθεια για τους απόρους των εξαθλιωμένων Παπικών Κρατών, επεχείρησε να τους βοηθήσει μειώνοντας την φορολογική επιβάρυνση. Όμως αυτή η ίδια συμπάθεια που υπήρχε στον χαρακτήρα του τον οδήγησε στην χειροτέρευση των σχέσεών του με τους πλούσιους, οι οποίοι έψαχναν ευκαιρία να αυξήσουν το εισόδημά τους, και να απαξιώσουν την παπωσύνη του. Αναβίωσε τα αξιώματα της αργομισθίας που είχαν κατασταλεί από τον Πάπα Ιννοκέντιο ΙΑ΄. Αγόρασε για την Βιβλιοθήκη του Βατικανού τα βιβλία και τα χειρόγραφα της Βασίλισσας Χριστίνας της Σουηδίας. Ο Αλέξανδρος Η΄ βοήθησε την ιθαγενή του Βενετία με γενναιόδωρες επιδοτήσεις στον πόλεμο εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καθώς και με την αποστολή ναυτικού στόλου και 2.000 πεζικάριων στα πλαίσια της εκστρατείας στην Αλβανία.
Το 1690 καταδίκασε τα δόγματα της αποκαλούμενης φιλοσοφικής αμαρτίας (philosophical sin), τα οποία διδάσκονταν στα σχολεία των Ιησουιτών. Το ίδιο έτος αγιοποίησε επίσης τον αποκαλούμενο Ιωάννη του Θεού.
Ο Αλέξανδρος Η΄ πέθανε την 1η Φεβρουαρίου 1691. Ο μεγαλειώδης τάφος του στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου παραγγέλθηκε από τον μικρανιψιό του, Καρδινάλιο Πιέτρο Οτομπόνι, και σχεδιάσθηκε από τον Κόμητα Άριγκο ντι Σαν Μαρτίνο. Το ανάγλυφο της βάσης και οι πλευρικές μορφές (1704) χαράχθηκαν από τον Άντζελο ντε Ρόσι, ενώ το μπρούντζινο άγαλμα του πάπα χυτεύθηκε από τον Τζουζέπε Μπερτόζι.