Μια δικαστική απόφαση που πρακτικά «φυλακίζει» μια άνεργη μητέρα τριών παιδιών στα στενά όρια του νησιού όπου διαμένει, απαγορεύοντάς της να μετοικήσει για λόγους εργασίας, είναι ακόμα ένα περιστατικό που επιβεβαιώνει πως ο νόμος Τσιάρα για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια λειτουργεί ως εργαλείο αντεκδίκησης μετατρέποντας το Οικογενειακό Δίκαιο σε πεδίο μάχης. Το νέο περιστατικό έρχεται στο φως έπειτα από καταγγελία του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών (παράρτημα Ηρακλείου) που σε ανακοίνωση-ψήφισμα αναδεικνύει πώς μια προσωρινή δικαστική απόφαση αναγκάζει μια μηχανικό και μητέρα να διαλέξει ανάμεσα στο παιδί της και στο δικαίωμα στην εργασία.
Ολα ξεκίνησαν όταν η γυναίκα επιλέχτηκε προς πρόσληψη μέσω ΑΣΕΠ ως μηχανικός σε διαφορετικό νησί από αυτό όπου διαμένει. Ο πατέρας ενός εκ των τριών παιδιών, ο οποίος είναι στρατιωτικός, προσέφυγε δικαστικά βάζοντας φρένο στη μητέρα στο να δεχτεί τον διορισμό της, παρά το γεγονός πως, όπως τονίζει το σωματείο, η ίδια είναι άνεργη και δεν έχει άλλη πηγή εσόδων. Αποτέλεσμα της πρώτης δικαστικής διαμάχης ήταν το δικαστήριο να εξασφαλίσει προσωρινά στη μητέρα την αποκλειστική επιμέλεια των τριών παιδιών, απαγορεύοντάς της όμως να μετοικήσει σε άλλη περιοχή και ως εκ τούτου κινδυνεύει να χάσει την ευκαιρία να εργαστεί πάνω στο αντικείμενό της.
Το σκεπτικό -που βασίζεται σε ένα από τα πολλά απότοκα της νομοθεσίας Τσιάρα και επιβεβαιώνει όσους στηλίτευαν τη νομοθεσία ως παγίδα εγκλωβισμού- ήταν ότι δυσχεραίνεται το δικαίωμα της επικοινωνίας του πατέρα με το παιδί, χωρίς ωστόσο να συνυπολογίζεται ότι ο πατέρας δεν διαμένει μόνιμα στο συγκεκριμένο νησί αλλά αλλάζει, λόγω επαγγέλματος, συχνά τόπο διαμονής.
Η υπόθεση θα εκδικαστεί εκ νέου την ερχόμενη Δευτέρα (24/4), οπότε και θα ληφθεί η οριστική απόφαση που θα καθορίσει αν θα επιτραπεί στην άνεργη μητέρα να εργαστεί σε άλλο νησί. Τότε θα φανεί αν το δικαστήριο θα αξιολογήσει την αποδεδειγμένη, σύμφωνα με το σωματείο, κακοποιητική συμπεριφορά του πατέρα, η οποία έχει οδηγήσει ακόμη και σε παρέμβαση εισαγγελέα.
Το σωματείο τονίζει ακόμη πως ο πατέρας δεν έχει τηρήσει ούτε τους όρους της ποινικής διαμεσολάβησης για ψυχιατρική παρακολούθηση και μη επανάληψη βίαιης συμπεριφοράς, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία. «Δεν υπολογίζει το καλό του παιδιού του, ασκώντας του συστηματικά ψυχολογική βία, και δεν ακολουθεί τις συστάσεις των θεραπόντων ιατρών για το παιδί, υπονομεύοντας την πρόοδό του (το παιδί πάσχει από βαριάς μορφής ΔΕΠΥ)», συνεχίζει το σωματείο.
«Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση για τις εργαζόμενες επιδεινώνεται ραγδαία. Με την αφορμή των διαφόρων πλευρών της κρίσης (οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή) λαμβάνονται ολοένα και περισσότερα αντεργατικά μέτρα. Οι εργαζόμενες πλήττονται ακόμα περισσότερο», συμπεραίνει το σωματείο. Και καταλήγει: «Δεν είναι μόνο οι απολύσεις που έχουν έμφυλο πρόσημο, οι μισθοί που χαμηλώνουν διαρκώς, τα ωράρια που κινούνται αντιστρόφως ανάλογα με τους μισθούς, η διαρκής απειλή της ανεργίας. Είναι επίσης και οι δομές κοινωνικής φροντίδας που λείπουν, οι διακρίσεις και η βία. Οι επιπτώσεις από την εφαρμογή του νόμου Τσιάρα φαίνονται καθαρά πια στην κοινωνία».
πηγη: https://www.efsyn.gr