Είναι λογικό τα παιδιά, τα άτομα νεαρής ηλικίας να σε έχουν εξοικειώσει με αρκετά από τα χούγια της νεολαίας. Ομως αυτός ο «ξερολακισμός» από πολλούς μεγάλους, λες και ο κόσμος αρχίζει και τελειώνει με αυτούς χωρίς να υπάρχουν άλλοι και αν υπάρχουν η παρουσία τους μηδενίζεται μ’ ένα σωρό τρόπους, μόνο οργή και απογοήτευση προκαλεί! Να σε διακόπτουν συχνά, να μιλάνε πάνω σου, να μην ακούν καν, χωρίς να σου δείχνουν, βρε αδερφέ, ότι πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι με στοιχειώδη σεβασμό, έστω και αν διαφωνούμε (εδώ πάει γάντι το ότι συζητάνε τρεις και οι τοποθετήσεις είναι τέσσερις).
Δεν πάει να είσαι πειστικός με αποδείξεις, με εμπειρία όχι μόνο από μακροχρόνια άσκηση του κύριου επαγγέλματός σου αλλά και της προσωπικής σου ζωής, αυτοί εκεί το βιολί τους. Να υποστηρίζουν π.χ. χωρίς δεύτερη κουβέντα ότι ο αγρότης σήμερα κονομάει! Τι κι αν ο πρωτογενής τομέας είναι πολύπαθος- ανύπαρκτος, με πρωθυπουργούς στο παρελθόν να ’χουν σηκώσει τα χέρια και μπροστά στην αδυσώπητη διεθνοποίηση να ’χουν οδηγήσει τη χώρα λόγω του σκληρού ανταγωνισμού στον τριτογενή τομέα, στην παροχή υπηρεσιών. Διερωτάται κανείς: Είναι δυνατόν να υπάρξει συνολική ανάπτυξη χωρίς την πρωτογενή παραγωγή;
Με αυτά τα κόστη (ενέργεια, νερό, εισαγόμενη τεχνολογία –Ολλανδία 10 φορές μεγαλύτερη απόδοση–, ξηρασία και χαλάζια, λιπάσματα και με αυτές τις εξευτελιστικές τιμές – μεσάζοντες και αισχροκέρδεια) είναι λογικοί οι νέοι... όπου φύγει φύγει. Φίλοι, συμμαθητές, μακριά από οικονομικές σπουδές και γενικά τα οικονομικά, να παίρνουν θέση για τα πάντα! Για το Δημόσιο - ιδιωτικό χρέος, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (τι βόμβα στα αλήθεια θεέ μου!). Φυσικά να τα γνωρίζουν όλα αυτά! Κάπως έτσι να σου μιλάνε με σιγουριά ότι είναι εύκολο (!) μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού για το χρέος, το δημογραφικό, την αναδιάταξη του παραγωγικού μοντέλου, τις εξορύξεις, τη δίκαιη κατανομή του πλούτου, τον εκδημοκρατισμό της διοίκησης και της Δικαιοσύνης καθώς και την παραγωγή πολιτισμού.
Τι και αν ζούμε σε μια από τις πιο περίεργες εποχές (αναθεωρητισμοί, επιδημίες, έλλειψη πρώτων υλών, Ουκρανικό, Ελληνοτουρκικά και φυσικά πολλά επιδόματα). Αφήνοντας το «στέκι» μ’ αυτούς βράδυ στον δρόμο για το σπίτι μονολογούσα: «Ρε μπας και κάποιοι τα βλέπουν όλα καλά και εύκολα για να μη χαλάσει η πιάτσα αφού μερικοί από αυτούς συνδέονται στενά-συγγενικά με πρόσωπα κάθε μορφής υψηλής εξουσίας. Μήπως πρέπει να κάνεις και τον βλάκα και να σκεφτείς τη μεγάλη αξία της σιωπής, γιατί είναι πάντα και το σύνδρομο του φόβου και οι διάφοροι αστάθμητοι παράγοντες, όπως δίδαξαν άξιοι -μεγάλοι καθηγητές- διανοούμενοι γύρω από τους αόρατους κυβερνήτες, για το πώς δημιουργούνται και το πώς υπολογίζονται τα τεράστια χρέη όλων των χωρών του κόσμου και το πώς αποκτάται η μεγάλη, τεράστια οικονομική δύναμη, τελευταία και με την εφεύρεση της καλπάζουσας τεχνητής νοημοσύνης.
Τα τελευταία δεν «συζητήθηκαν ακόμη», με τη σκέψη ότι φυσικά θα τα γνώριζαν και αυτά κλείνοντάς τα μάλιστα και εύκολα και καλά!
Η επιστολή δημοσιεύτηκε στο φύλλο της «Εφ.Συν.» τη Δευτέρα 29/05/2023.
πηγη: https://www.efsyn.gr