Σε μια από τις πιο σπαραχτικές σκηνές του θεατρικού έργου «Λεωφορείο ο Πόθος», ο συγγραφέας Τενεσί Ουίλιαμς βάζει τη φωνή του πεπρωμένου στο στόμα μιας αχνής γυναικείας φιγούρας που σαν χορός αρχαίας τραγωδίας διασχίζει τη σκηνή διαλαλώντας: «Λουλούδια, λουλούδια για τους πεθαμένους...». Τα λόγια αυτά που επαναλαμβάνονται σαν χρησμός ταράζουν την ηρωίδα που συνειδητοποιεί πλέον πως το τέλος της πλησιάζει και πως τα νεκρολούλουδα που φέρνει η πλανόδια λουλουδού είναι στην πραγματικότητα για κείνη, τη ζωντανή νεκρή.
Σε μια από τις πιο κωμικές σκηνές της πρόσφατης ελληνικής πολιτικής ζωής, ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης σε ρόλο σερβιτόρου – ή πλασιέ – μοίρασε ο ίδιος κουλούρια στους αμήχανους επιβάτες που αποβιβάζονταν από τα πρώτα κρουαζιερόπλοια του καλοκαιριού, κηρύσσοντας με τον πλέον παράλογο τρόπο την έναρξη της τουριστικής σεζόν. Μια εικόνα βγαλμένη από τις πιο καλτ στιγμές του «Λούφα και παραλλαγή» που σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο εδραιώνει την πεποίθηση ότι στη σύγχρονη ελληνική μεταδημοκρατία οι θεσμοί μπορούν να ιδωθούν μόνο ως παρωδία.
Χτες στ’ ανοιχτά της Πύλου, όχι πολύ μακριά από τις ομορφότερες παραλίες του «νομού Πελοποννήσου», εξακόσιοι τόσοι επιβάτες δεν αποβιβάστηκαν ποτέ από το σαπιοκάραβο που τους μετέφερε. Γι’ αυτούς δε θά ’χει Κόστα Ναβαρίνο και βουτιές στα πανάκριβα θέρετρα. Γι’ αυτούς στα γαλάζια κύματα θά ’χει μόνο φέρετρα. Αυτοί δε θα μετρήσουν στην τουριστική σεζόν. Αυτοί ήταν «λάθρο» στοιβαγμένοι στα αμπάρια. Αόρατοι για το δυτικό μας πολιτισμό. Ασύμβατοι με τον «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής» που έχει χαρτοφυλάκιο ο συμπατριώτης μας επίτροπος. Ανεπιθύμητοι για το κράτος δικαίου μας που τους επαναπροωθεί νύχτα. Άλλωστε οι αξιωματούχοι μας το δήλωσαν επίσημα: οι ίδιοι οι ναυαγοί δεν ήθελαν να διασωθούν και το λιμενικό απλά σεβάστηκε την επιθυμία τους.
Έτσι γι’ αυτούς δεν είχε χτες σωσίβια, κουλούρες. Ούτε κουλούρια Θεσσαλονίκης σερβιρισμένα αντίδωρα στο ξόδι τους. Δε θά ’χει παλλαϊκή συγκίνηση και τρισάγια εις μνήμην, δε θά ’χει σκυθρωπά πρόσωπα υπουργικού συμβουλίου και χαμηλωμένα πρωθυπουργικά βλέμματα. Μόνο τριήμερο υποκριτικό πένθος, με θεσμικούς παράγοντες να ομολογούν κυνικά σωρεία ποινικών αδικημάτων και τον εισαγγελέα να σωπαίνει. Γιατί αυτοί ήταν «λάθρο» και δε μας αφορούν. Κι επίσης αυτά έχουν κριθεί με 41%.
Την άλλη Κυριακή, την ώρα που οι τουρίστες απ’ τα κρουαζιερόπλοια θα βολτάρουν με τα κουλούρια στο χέρι και τουμπανιασμένα πτώματα ικετών θα βγαίνουν στον αφρό, εμείς θα πάμε να εκλέξουμε κυβέρνηση. Κι ίσως αυτό το πέρασμα από τη φάρσα στην τραγωδία, που με περίσσια εμμονή καλλιεργείται στον τόπο μας, να αφυπνήσει τη συλλογική μας συνείδηση. Σαν χορός αρχαίας τραγωδίας να γυρίσει να μας πει ποιοι στ’ αλήθεια είναι οι πεθαμένοι και ποιοι οι ζωντανοί.
*Αν. Κοσμήτορας Σχολής Νομικών, Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών Sorbonne Paris Nord
πηγη: https://www.efsyn.gr