Του Νίκου Λακόπουλου
Mε την Ελλάδα να κηρύσσει εθνικό πένθος για το πολύνεκρο ναυάγιο στην Πύλο και τα κόμματα να ασχολούνται με το αν θα πρέπει να αναβληθεί το debate των πολιτικών αρχηγών τα ερωτήματα πληθαίνουν για μια τραγωδία που σύμφωνα με το ιταλικό πρακτορείο ANSA ίσως εξελιχθεί σε μία από τις χειρότερες σφαγές στη Μεσόγειο.
Από τη στιγμή που το αεροπλάνο της Frontex εντοπίζει το σκάφος και ενημερώνει τις αρμόδιες αρχές, όλοι περιμένουν να περάσει το συντομότερο δυνατόν τα ιταλικά σύνορα και να πέσει στην ευθύνη κάποιου άλλου, με τη δικαιολογία πως «κανείς δεν ζήτησε βοήθεια».
Μια ΜΚΟ -η Alarm Phone- που βρισκόταν σε συνεχή συνεννόηση με τους μετανάστες είχε προειδοποιήσει πολλές ώρες πριν τις ελληνικές αρχές για την επικίνδυνη κατάσταση του πλοίου, αλλά το Λιμενικό Σώμα δεν παρεμβαίνει γιατί -λέει- δεν ήθελαν να διασωθούν στην Ελλάδα.
‘Ο χρήστης του δορυφορικού τηλεφώνου που επέβαινε στο σκάφος, ο οποίος μιλούσε αγγλικά, απάντησε ότι το σκάφος δεν κινδυνεύει, δεν επιθυμούν βοήθεια πλην τροφίμων και νερού και ότι επιθυμούν να συνεχίσουν με προορισμό την Ιταλία» αναφέρεται σε δελτίο τύπου του Ελληνικού Λιμενικού Σώματος.
«Γνώριζαν πολύ καλά ότι πρόκειται για ένα υπερπλήρες και ακατάλληλο σκάφος, αλλά δεν ξεκίνησαν επιχείρηση διάσωσης αναφέρει η ΜΚΟ, ενώ το ιταλικό πρακτορείο να σχολιάζει πως έτσι χάθηκαν κρίσιμες ώρες.
Δεν ήθελαν να διασωθούν!
Μια μαρτυρία ακτιβίστριας αναφέρει πως ένα εμπορικό πλοίο πλησίασε τη βάρκα και άρχισε να τους πετά μπουκαλάκια με νερό με αποτέλεσμα να υπάρξει κίνδυνος για τη σταθερότητα της βάρκας, καθώς οι άνθρωποι, εξαιτίας της έλλειψης νερού, επιχείρησαν να τα πιάσουν.
Σύμφωνα με την ίδια, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες ουδέποτε της μετέφεραν ότι θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ιταλία, διότι αφενός δεν θα ήξεραν πώς να σαλπάρουν αφού ο οδηγός του σκάφους το είχε εγκαταλείψει, αφετέρου προσπάθησαν να αποτρέψουν το ναυάγιο και επιχείρησαν να απομακρυνθούν από τη βάρκα για να μην βουλιάξει.
«Είναι ποτέ δυνατόν η διαφυγή των μεταναστών από την κατάσταση κινδύνου στην οποία βρίσκονταν να ερμηνεύθηκε από τις ελληνικές αρχές ως διαφυγή από τη διάσωση;» διερωτάται η ακτιβίστρια, υπογραμμίζοντας πως αυτοί οι άνθρωποι επιζητούσαν τη βοήθεια από οποιαδήποτε χώρα.
«Μετά από πέντε ημέρες ταξιδιού, το νερό τελείωσε, ο οδηγός του σκάφους τα είχε εγκαταλείψει στην ανοιχτή θάλασσα και υπήρχαν και έξι πτώματα στο πλοίο. Οι μετανάστες δεν ήξεραν πού ακριβώς βρίσκονταν, αλλά χάρη στην άμεση τηλεφωνική τοποθεσία του Turaya, μπόρεσα να βρω την ακριβή τοποθεσία τους και ειδοποίησα τις αρμόδιες αρχές«.
Όταν οι μετανάστες απομακρύνθηκαν ελαφρώς από το πλοίο, δεν υπήρχε πρόθεση να συνεχίσουν το ταξίδι προς την Ιταλία, γιατί δεν θα ήξεραν πώς να σαλπάρουν για να φτάσουν στα ιταλικά νερά, καθώς ο πραγματικός οδηγός του σκάφους έλειπε και ρωτούσαν συνέχεια τι να κάνουν.
Χρειάζονταν απολύτως βοήθεια στα νερά που βρίσκονταν και αν μου είχαν εκφράσει τη θέληση να θέλω να συνεχίσω το ταξίδι στην Ιταλία θα είχα στείλει φυσικά ενημέρωση σε Μάλτα, Ελλάδα και Ιταλία, αλλά οι μετανάστες δεν είπαν ποτέ κάτι τέτοιο.
Είναι ποτέ δυνατόν η διαφυγή των μεταναστών από την κατάσταση κινδύνου στην οποία βρίσκονταν να ερμηνεύθηκε από τις ελληνικές αρχές ως διαφυγή από τη διάσωση; Αυτές είναι ερωτήσεις που δεν μπορώ να απαντήσω, αλλά μπορώ να καταθέσω ότι αυτοί οι άνθρωποι πάντα ζητούσαν να σωθούν από οποιαδήποτε Χώρα«.
Τους συνόδευαν να φύγουν
Η φωτό που έδωσε στη δημοσιότητα το Λιμενικό δείχνει ανθρώπους να ζητάνε βοήθεια, αλλά όπως όπως αναφέρει η Le Monde -επικαλούμενη τον Vincent Cochetel, ειδικό απεσταλμένο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες -«τα ελληνικά διασωστικά σκάφη συνοδεύουν τα δουλεμπορικά μέχρι να σιγουρευτούν ότι θα βρεθούν έξω από τα όρια της δικής τους ζώνης ευθύνης διάσωσης.
Το Alarm Phone λέει ότι είχε τηλεφωνική επαφή αρκετές φορές με τους επιβαίνοντες του σκάφους την Τρίτη 13 Ιουνίου μεταξύ 2:17 μ.μ. και στις 12:46 π.μ. και ενημέρωσε τις ελληνικές αρχές για το πού βρίσκονται και πως δεν είχαν νερό ή φαγητό.
Ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης, διευθυντής της ΜΚΟ Greek Council for Refugees αναρωτιέται για την ελληνική ακτοφυλακή και τη Frontex που είδαν ένα σκάφος υπερφορτωμένο με πρόσφυγες και δεν επενέβησαν.
Με ένα συγκλονιστικό άρθρο με τίτλο «Το νεκροταφείο τους» η διευθύντρια σύνταξης της Liberation, Αλεξάνδρα Σβάρτσμπροντ αναρωτιέται «για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε να πνίγονται παιδιά, γυναίκες και άνδρες ενώ προσπαθούν πάση θυσία να ξεφύγουν από την πείνα, τη μιζέρια και τη βία και να αναζητήσουν καταφύγιο στην Ευρώπη;
Πώς μπορούμε, ενώ κοιτάζουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη κάθε πρωί, να επιμένουμε να κλείνουμε τα σύνορα της Ευρώπης γνωρίζοντας ότι, αυτό ακριβώς το “κλείσιμο” ωθεί τους μετανάστες να παρακάμψουν τα εμπόδια και να ακολουθήσουν πιο επικίνδυνες διαδρομές;
Πώς μπορεί κανείς να αποφασίζει να μη διασώζει ανθρώπους που βρίσκονται παρατημένοι μεσοπέλαγα, προκειμένου να τους αποτρέψει από κάθε απόπειρα διέλευσης;».
Τα ερωτήματα για το ναυάγιο πληθαίνουν καθώς πέρα από τις διαφορετικές αναφορές για το τι συνέβη φαίνεται πως οι -μη- διασώστες παρακολουθούσαν ώρες το πλοίο να θαλασσοδέρνει και τους επιβάτες του να πνίγονται.
πηγη: https://www.anoixtoparathyro.gr